Sardinenblik van Eithad
Allez, toch bij Cindy. Kris blijft er nog redelijk kalm onder. Wat soms wel voor de nodige frustraties zorgt bij de eega. Wat we ni bij hebben, kunnen we ginder altijd kopen, denk ik dan. De koffers zijn zo goed als gepakt. De handbagage staat klaar. Nu is’t enkel aftellen tot we ons bedje kunnen induiken en dan maar hopen da we in slaap kunnen geraken van de spanning. Morgenvroeg om 6u vertrekken we richting luchthaven. Dan kan de lange lijdensweg beginnen. 6u30 vliegen naar Aboedoebie, daar kunnen we dan efkes onze benen strekken gedurende een 2 uurtjes en dan nog eens 14u30 richting down under. Hopelijk krijgen we geen hoofdpijn van ginder ondersteboven te hangen gedurende de volgende maand. Maaaar, ons nieuwe avontuur kan beginnen. Ik hoop alleen maar dat de vlucht goed verloopt voor de rug van Cindy. We vertrekken in ieder geval met goede hoop. Wordt vervolgd, zal ik zo maar zeggen.
Leave a Reply